Etappe 11: Vulkanen, grotten en vergeten snelwegen

Donderdag 22 september
Vanmorgen zijn we vertrokken uit Blenheim en na een 3 ½ uur durende overtocht komen we aan op het noordereiland, in Wellington. Overigens was er tijdens de overtocht veel moois te zien, vooral tijdens het eerste deel door de Marlborough Sounds (dit maal een Sound met zonlicht;-)). Het ophalen van onze bagage en nieuwe huurauto gaat even vlot als het inleveren in Picton en we zijn dus al snel weer op weg. De eerste indruk van het noordereiland is vooral druk. We doen er ruim een ½ uur over om Wellington en de voorsteden achter ons te laten. Na een stop bij de I-Site (VVV) om weer folders en motelgidsen te halen, rijden we noordwaarts, richting Wanganui.
In Wanganui vinden we vlot een motel voor de nacht en we scoren via het motel de laatste vrije tafel in een goed aangeschreven mediterraans restaurant. Het blijkt dat ze er gerechten serveren uit alle keukens rondom de Middellandse zee en het is weer super lekker! :) Niet gek dus dat het vol zit op een doordeweekse avond, iets wat we absoluut niet gewend waren op het Zuidereiland.


Vrijdag 23 september
Vandaag is Corné jarig en dat wordt natuurlijk groots gevierd, of niet, nou ja we zien wel :). Na het gebruikelijke ochtendritueel (inpakken en ontbijten dus) gaan we weer op weg, met als 1e stop het zwarte strand. Zwart ja, want veel stranden van Wanganui tot voorbij New Plymouth zijn zwart vanwege de vulkanen. Heel apart om te zien en erg fotogeniek met al het aangespoelde hout ;-).

We zijn op weg naar Mount Taranaki, één van de meest bekende vulkanen ter wereld vanwege zijn typische vulkaanvorm, een omgekeerde trechter. Als we in de buurt komen, ligt hij echter half in de wolken en ook als we na de lunch een wandelingetje maken naar een viewpoint is er vooral bewolking te zien . We hebben wat met berg attracties en mist en wolken ...... Maar er is geen tijd om hier lang bij stil te staan want we hebben na lang wikken en wegen besloten om de “Forgotten world Highway” te gaan doen. Dit is een oude, soms smallere en vooral slingerende weg over groene heuvels en bergen. Onderweg is het landschap prachtig, alleen de viewpoints vallen een beetje tegen vanwege de wolken die hier en daar voor de bergen hangen. Onderweg stoppen we in de zelf uitgeroepen republiek “Whangamomona”, dit dorp met 30 (!) inwoners heeft zelfs een eigen “paspoort” :).
Na een mooie rit komen we aan in onze slaapplaats Taumarunui. Helaas is dit nou niet echt een wereldstad, dus de luxe overnachting en het bijzondere diner voor de verjaardag houdt Corné nog tegoed ;-).


Zaterdag 24 september
Het is een bewolkte dag vandaag, maar dat is niet zo heel erg omdat we op weg gaan naar Waitomo voor een bezoek aan de bekende Glowworm Caves. We besluiten om de grotten niet “standaard” te bezoeken, zoals te voet of per boot, maar om te gaan “tuben” met de “Black Water Rafting Company”. Het duurt niet lang of we hijsen ons in een legertrui, tweedelige wetsuit en hippe (ahum) laarzen. Om de uitrusting compleet te maken krijgen we een helm met lamp en niet geheel onbelangrijk ook een grote zwarte binnenband om op rond te dobberen. Tijdens de tocht van ruim een uur door de Ruakuri Cave, klimmen en lopen we door de grotten, soms tot onze middel in het koude water. Vooral voor Corné is het veel bukken ;-). Ongeveer de helft van de tijd varen we op onze “tubes” door de grotten, twee keer onderbroken met een spannende sprong achterwaarts van een waterval af :). Vooral wanneer alle lampen uitgaan, zie je de enorme hoeveelheid fluoriscerende wormen op het plafond, echt super mooi.
Na de aangeboden lunch gaan we weer terug naar het zuiden, richting Tongirora Nationaal Park. Bij de I-site in Turangi boeken we een motel met gratis thermale baden. De hele strook van Tongirora via Taupo en Rotorua naar White Island is namelijk één groot thermaal en vulkanisch actief gebied. Onze eerste aanraking hiermee is ’s avonds in het (erg hete) thermale bad bij het motel. Na heerlijk Italiaans eten, want tot onze verbazing zijn we nog steeds niet “uit-eten” moe, nemen we het er maar weer eens van met een boekje voor Estel en Corné bekijkt op TV de rugbywedstrijd van Nieuw-Zeeland tegen Frankrijk (de fransen werden ingemaakt :)).


Zondag 25 september
We slapen uit en dat is hard nodig, want het is hier sinds vannacht zomertijd :)! Helaas begint de zomer niet zo goed, want het regent . Dus gaan we nog maar een keer in het thermale bad voor we op pad gaan. Bij de I-site vragen we informatie over wandelingen in het nationale park en ook kijken we naar helikoptervluchten. Het weer vandaag zal bewlokt met af en toe een bui zijn en vannacht is er weer sneeuw gevallen op de Tongariro crossing. Gezien de knie van Corné al onzeker of we die gingen doen, maar nu is het duidelijk, die gaat niet door. De enige optie is namelijk om te wachten op een dag met goed weer om dan met een gids, dikke kleding en crampons (stijgijzers) een hele dag door de sneeuw te gaan ploeteren. Morgen is de kans op een deels heldere dag erg groot en misschien kunnen we dan een helikoptervlucht maken als troost ;-).

We kiezen er voor om vandaag dan maar te gaan rondrijden langs en in het park en onderweg stoppen we op een paar viewpoints, onder andere ook van het enorme Lake Taupo. Onderweg valt af en toe een bui en de vulkaan Tongariro ligt grootendeels in de wolken . Gelukkig klaart het precies lang genoeg op om 2 uur te wandelen bij Whakapapa village,een skigebied middenin het nationale park. Het is een erg mooie wandeling door heidegebieden en langs rotswanden en de mooie grote waterval maakt vooral Estel erg gelukkig :). Als we de auto in stappen begint het weer keihard te plenzen, dus hoezo mooie timing :).
Na een snelle lunch in de auto rijden we verder, naar de plaats Ohakune. We kiezen weer een mooie lodge uit met een bubbelbad in de kamer. Na het inchecken bellen we met het helikopterbedrijf en ze hebben gelukkig morgenochtend voor ons een gaatje :). Ze hebben in de lodge weer eens DVD’s én “toevallig“ ook deel 3 van Lord of the Rings :). Het is dan ook snel duidelijk dat we de avond op de kamer doorbrengen, we hebben zelfs weer eens gekookt .... nou ja, kant en klaar opgewarmd ;-).


Maandag 26 september
Als we hebben uitgeslapen en Estel weer terug is van 11 km hardlopen, gaan we richting het helikopterbedrijf. Na het slechte weer van gisteren, is het vandaag strakblauw en zonnig, ideaal vliegweer! Gezien de wat vage routebeschrijving door de telefoon nog even spannend of we het kunnen vinden, maar dat viel gelukkig erg mee. De hooischuur met blauwe deuren naast de grote weg is snel gevonden :). Daar staat een blauwe en kleine heli op ons te wachten. Na een korte kennismaking met Steve, onze piloot, een heuse veiligheidsbriefing en uitleg over de heli stappen we in .... nou ja, Estel mag wéér voorin, dus Corné mag zich achterin vouwen ;-).

Er gaat verder niemand mee (niet dat er veel plek over is in de 4-mans heli :)) en na het opstijgen gaan we in een schuin opgaande lijn richting Mount Ruapahu (Mt Doom uit LotR). De heli doet er ruim 10 minuten over om bij de top te komen, maar dat ontgaat ons volledig, wij zijn veel te druk met foto’s en filmpjes maken :). We vergapen ons aan het landschap en de vergezichten die we van boven hebben, gelukkig is de heli rondom bijna geheel van glas. Bij de top (ca 2900 m hoog) gaan we in een paar steeds grotere cirkels er omheen en hebben we fantastisch uitzicht op de ruwe rotsen, het bevroren bergmeer en de besneeuwde hellingen, eigenlijk onbeschrijflijk :). Op de weg terug naar beneden zien we ook nog even de top van mount Taranaki, helemaal aan de westkant van het noordereiland, dus het debacle van vrijdag is ook meteen goedgemaakt ;-). Eenmaal dichter bij de grond trakteert Steve ons nog op een paar lekkere scherpe bochten en daarmee is de belevenis echt helemaal af.
Met het hoogtepunt van de dag wel achter de rug ;-), rijden we langs de andere kant van Tongariro NP omhoog, gelukkig hebben we vandaag meer zicht op de 3 vulkanen door het mooie weer. Na de nodige fotostops, ook bij het grote Taupomeer, komen we aan in Taupo. Het is inmiddels dik in de middag, dus eerst maar even lunchen. We ploffen neer op het terras aan het meer, met uitzicht op de 3 vulkanen van Tongariro NP :). We hebben gelezen dat er hier veel motels zijn met spa bad of spapool bij/in de kamer en dat lijkt ons wel wat. We scoren bij de I-site een kamer, met tuin en in het terras een ca 2m doorsnee spa pool, verwarmd met heet water uit de grond :). Na het inchecken rijden we de stad uit, voor een bezoek aan de Hukafalls, de bekendste watervallen van het noordereiland. Hier perst het water zich vanuit het Taupomeer door een 12 meter brede kloof en spuit het (we kunnen het niet beter beschrijven) met een snelheid van 2 Olympische zwembaden per seconde (!!) van de waterval af in een felblauwe pool. Estel is natuurlijk weer niet te houden met de camera ;-).

Na al dit geweld gaan we rustig in onze eigen spa pool liggen voor we in de stad gaan eten. Ook ’s avonds vullen we onze pool nog een keer, want tsja zo’n luxe heb je niet elke dag :). Gelukkig is het bed ook superzacht en groot, dus we slapen heeeeerlijk. Misschien ook wel een beetje door het vooruitzicht dat we de komende dagen allemaal fantastische plekken met geisers, hete modderpoelen enz. gaan zien......