Etappe 12: Rotorua en afscheid nemen van NZ

Dinsdag 27 september
Als we alles weer hebben ingeladen, gaan we ontbijten bij een restaurant aan het Taupomeer dat ooit is ontstaan door een enorme vulkaan uitbarsting en nu met 660 km2 het grootste meer van NZ is. Het is vandaag gelukkig weer mooi weer, maar wel met een beetje wolken.
Als eerste gaan we naar “Orakei Korako” (de verborgen vallei), een plek waar al duizenden jaren, dagelijks 20 miljoen liter heet water opborrelt en door het landschap stroomt. Het is, net als veel andere natuurplekken, wel enigzins commercieel, dus dat wordt entreegeld lappen. Om in de vallei te komen, moet je eerst met de boot een meertje over. Al direct zijn de enorm grote silica (mineraal) terrassen met allerlei prachtige kleuren te zien. Via een pad lopen we door de vallei en onderweg zien we geisers, mud pools (borrelende hete modder) en een grote halfopen grot. De laatste viel een beetje tegen, maar verder was het allemaal fantastisch om te zien. De enorme hoeveelheid trappen nemen we dus maar voor lief :).

Er is helaas steeds meer bewolking, maar we gaan toch naar het volgende park, Waimangu valley. Dit is naar zeggen het jongste thermale gebied ter wereld, ontstaan na de enorme uitbarsting van de Tarawera vulkaan in 1886. Bij de uitbarsting is een groot aantal kraters en zelfs een scheur van 17 km (!) in de berg is ontstaan en zijn alle thermale bronnen geopend. In een van de kraters ligt het Frying Pan lake (niet gek die naam met water van gem 55 graden), de grootste hete bron ter wereld met een oppervlakte van ongeveer 7 voetbalvelden. Boven het meer uit torenen prachtige roze rotsen en uit het meer stroomt een warme rivier, kortom Estel is niet weg te slepen ;-).

Een ander bijzonder ding is de Inferno krater, met een meer dat elke paar weken 12 meter daalt en weer stijgt, in feite een reuze geiser. Tijdens de verdere wandeling zien we weer grote silica terrassen, waarvan één bestaat uit een klein meertje met prachtige roze trappen.
Na een korte busrit terug naar de ingang, rijden we naar Rotorua, waar we een paar dagen willen blijven, omdat er erg veel te doen en zien is. Bij de I-site boeken we 3 nachten in een leuk motel (ontdekt op tripadvisor) en ook boeken we direct een raft tocht van een ½ dag voor Estel en voor het verjaardagsfeestje, een combi ticket voor Te Puia, een soort Maori dorp met thermale bezienswaardigheden. We checken in bij het hotel en hebben meer een appartement dan een kamer, met zitkamer, keuken, grote badkamer, slaapkamer én een soort buitenkamer met enorme jacuzzi :). Maar voor we daar in stappen gaan we eerst zwemmen in het verwarmde (34 gr) buitenbad. Net als onze jacuzzi, het warme water en de verwarming, komt de warmte van een thermale bron. Erg eco vriendelijk dus :).
Geholpen door onze zeer vriendelijke gastvrouw en –heer (60-ers), boekt Estel een paardrijtocht van 2 uur voor de volgende dag en boeken we een tafel in een restaurant (je weet maar nooit). Als we in het restaurant aankomen, hebben we de laatste tafel, dus dat was maar goed ook. Estel heeft haar zinnen gezet op een lekkere ossehaas, ze zoekt namelijk al weken naar biefstuk zonder vet enzo ;-). En ja hoor, missie geslaagd, dus ze kan weer 3 weken terug op het vegetarische dieet :-p.


Woensdag 28 september
Nadat we een ontbijt hebben gescoord in het centrum, gaat Estel richting de paardenfarm. Corné blijft achter om de was te doen (is soms ook nodig) en daarna heerlijk in de jacuzzi te stappen met een boek ;-). Na een autorit van 50 i.p.v. 25 minuten (tja, geen tomtom hé;-) komt Estel aan bij de boerderij. Bij de gastvrouw een cap geleend en op naar het paard dat inmiddels gezadeld en al voor Estel klaarstaat. De rit is samen met een gids zonder andere ruiters waardoor het tempo en de moeilijkheidsgraad prima is. De rit voert door het 500 hectare terrein van de boerderij door koeienvelden en heuvels (zoals in de Shire van LotR). We worden onderweg vergezeld door de farm golden retriever die het gezellig vindt om met ons mee te rennen. Een energie, ongelofelijk! Aan het eind van de rit komen we langs een weide met 1 week oude kalfjes. Estel heeft heerlijk met deze kalfjes geknuffeld en had uiteindelijk aan zowel iedere vinger, haar oorlel en haar neus een kalfje sabbelen. Erg lief maar wat lastig te houden thuis op ‘t balkon, dus moest er afscheid worden genomen. Al met al een leuke 2 uur durende rit door een geweldig landschap met wat kwijl op het eind! Rond lunchtijd is Estel weer terug in het motel.

Voor we op pad gaan en Estel de kalfjes lucht (op verzoek van Corné) heeft weggewassen, moet er natuurlijk gelunchd worden, maar dat is met zo veel keuze aan eettentjes geen probleem :). We eten een heerlijk broodje (nou ja, laat het –je maar weg) en rijden vervolgens de bergen bij Rotorua in voor een bliksembezoek aan het blauwe meer, het groene meer (ook blauw ;-) en het Tarawera meer, voor mooi uitzichten op de Tarawera vulkaan. Het is weer mooi weer en we besluiten dan ook te gaan wandelen in Whakarewarewa Forrest (lekkere tongbrekers hier). Het voelt aan als een reünie, want hier staat een paar hectare met Redwood bos, de rode reuzen die we nog kennen uit Californië. Ook hier komt de groothoeklens weer goed van pas en naast alle bomen, gaat ook het vulkanische spiegelmeer op de foto. Je raad het al, de aangegeven tijden voor de wandeling halen we lang niet ;-).

Het is speciale Sale bij Kathmandu (onze favoriete outdoorwinkel), dus dat is de volgende bestemming. Gelukkig voor onze bagagekilo’s komt er niets meer bij :), want we zien niets wat we leuk vinden. Voor vrijdag en de dagen erna is de weersvoorspelling niet zo goed, dus we gaan onze plannen iets omgooien en blijven een extra dag hier. We gaan de sombere vrijdag voor een groot deel doorbrengen in de Polynesian Spa, dus daar gaan we even langs voor informatie. Het ziet er allemaal erg mooi en goed geregeld uit, niet gek als je weet dat ze recentelijk in de wereldwijde top 10 van spa’s zijn gekozen. Dat gaat helemaal goed komen vrijdag, en we hebben meteen een leuk cadeau voor elkaars verjaardagen :).
Na de inmiddels gebruikelijke duik in het warme zwembad gaan we de stad in om te eten bij Fat Dog. Als je de porties ziet, begrijp je de naam ook meteen ;-). Wel erg lekker en het interieur is geweldig, werkelijk niets past bij elkaar en toch vormen alle verschillende kleuren, meubels, krijtborden aan de muur enz. één geheel. Terug op de kamer staat de jacuzzi weer te wachten..... pff wat hebben we het zwaar ;-).


Donderdag 29 september
Er is er (weer) één jarig en we hebben ontbijt op bed besteld. Nou ja, eigenlijk wel, maar omdat Estel al half klaar staat voor de raft tocht, eten we aan tafel in onze kamer. Corné heeft vanmorgen weer ongeveer hetzelfde programma als gisteren, nadat Estel is opgepikt en uitgezwaaid.

Na dat Estel is opgepikt, worden er nog een 12-tal mannen opgehaald voor de rafttocht en is het toch prettig dat er aan het eind van de route nog een meid wordt opgepikt. We komen aan bij de Devils gate (een spa centrum) waar in een loods alle materialen worden uitgedeeld. Na ons in een lekker strakke wetsuit gewurmd te hebben, stappen we in een busje opweg naar de afvaart plek. We zijn in totaal met 14 personen onderverdeeld in 3 rafts. Samen met twee jongens en een meisje zitten wij in de laatste raft. We krijgen uitleg over de wijze waarop we moeten paddelen en omdat Estel voorin zit, heeft ze het meeste werk te verzetten. We starten met een waterval van 2 meter en zijn blij dat we deze val hebben overleeft zonder drenkelingen;-). Na een aantal stroomversnellingen én andere kleine watervallen is het tijd voor de grote uitdaging, een waterval van wel 7 meter hoog! De stuurman (instructeur) vraagt ons of we een veilige of spannende afdaling willen. Natuurlijk gaan we voor de spannende:) , met als risico dat er één of meer passagiers in de ‘wasmachine’ komen te zitten. Wasmachine is de benaming voor het opgeslurpt worden door de waterval waardoor je je orientatie kwijt raakt en je je echt tot een balletje moet rollen om uiteindelijk weer uitgespuugd te worden;-). De rafts voor ons waren ieder een aantal passagiers verloren waarvan er 2 een bloedneus hadden opgelopen. De spanning wordt opgevoerd en na een laatste krachtkreet vliegen we de waterval af het bruisende en kolkende water in. Wonder boven wonder komen we er als enige raft zonder kleerscheuren vanaf:). Natuurlijk worden we overmoedig en tijdens de volgende waterval van 2 meter, gaan we met zijn allen buiten de boot hangen. Het resultaat: Estel komt in de wasmachine wat net zo eng is als hiervoor beschreven:). Al met al een geweldige raftervaring rijker en na de rafttocht mag Estel met haar intreebewijs ook Develsgate in om daar in het thermale water bij te komen.

Als Corné Estel voor de deur van Devilsgate heeft opgepikt, rijden we langs Rotorua, terug naar het zuiden richting Taupo. We hebben namelijk een Wai-O-Tapu nog niet bezocht, een ander thermaal park. Als we gelunchd hebben is het al 13.45 uur, dus dat wordt doorlopen in het park om op tijd terug in ons hotel te zijn voor ons middag/avondprogramma. We zien weer allerlei modderpoelen, kleine geisers en silica terrassen die we al van eerdere plekken kennen, maar gelukkig niet alleen dat. Er is een waterval, we lopen langs zwavelheuvels (lijken op termietenheuvels) en staan lang plaatjes te schieten bij de Champagne Poel. Dit is een bron van 60 meter breed met een schitterende rood/oranje/gele rand. Vlak voor de uitgang zien we ook nog “het bad van de duivel”, een haast fluoriscerend groen kratermeer.... heel apart :).
Als we terug zijn in het hotel hebben we net tijd om om te kleden, want dan staat de bus voor de deur om ons naar Te Puia te brengen. Dit is een cultureel centrum, Mauri opleidingsinstituut en thermaal park ineen. Speciaal voor Estel haar verjaardag hebben we de combi geboekt, bestaande uit een rondleiding en een avondprogramma. Tijdens de rondleiding door een Maori gids zien we de houtsnij- en weefschool, waar kennis over deze vaardigheden wordt overgedragen. Ook bekijken we de modderpoelen en het silicaterras in het thermale gedeelte. Vlak voor we teruggaan, barsten de geisers “Prince of Whales” en “Pohutu” uit met water en stoom tot boven de 10 meter hoog :). Al snel daarna begint ons avondprogramma. Voor we het Ontmoetingshuis ingaan voor Maori muziek en een bekende “Haka” (oorlogsdans), worden we buiten al verwelkomd door een Maori krijger. Erg indrukwekkend en leuk allemaal. Estel doet met enkele andere bezoeksters zelfs nog mee aan een Maori majorette voorstelling ;-). Gelukkig heeft ze nog andere talenten.

Onze maaltijd wordt bereid volgens de traditionele Maori kookkunst “Hangi”, dit bestaat uit koken op een hete steen onder de grond. Helaas mist het wat charme doordat het in een restaurant in buffetvorm wordt geserveerd. Nadat we ons hebben volgegeten, gaan we weer terug naar de geisers. In het pikkedonker lopen we er heen, maar op de geisers en omgeving staan spots gericht. We zien opnieuw de bekende Pohutu geiser uitbarsten, maar nu nog hoger en in het donker is het nog mooier :). Als we “thuis” zijn afgezet, duiken we de jacuzzi maar weer eens in ;-)


Vrijdag 30 september
Vandaag hebben we een relax dag gepland, te beginnen met een beetje uitslapen. Nadat we het ontbijt weer op de kamer hebben laten bezorgen :) is het tijd om te winkelen. Winkels zat in Rotorua, maar we zien niet echt veel leuks en kopen nog minder.... wel goed voor de koffer kilo’s ;-)

Direct na de lunch melden we ons bij de Polynesian Spa, veel te vroeg voor onze behandeling om 15.45 uur. Vooraf kunnen we in de Lake spa, bestaande uit 4 thermale baden van 36-42 gr relaxen met uitzicht op Rotorua Lake. We kletsen de tijd bijna vol met 2 lokale melkveehouders waarvan 1 zijn gehele levensverhaal uit de doeken doet en komen er net op tijd achter dat we nog in een “Private pool” mogen. We worden er heen gebracht en zijn blij dat we een paar extra $ hebben neergeteld voor “Lake View”, want nu hebben we tenminste mooi uitzicht in ons eigen bad. Het halve uur maken we amper vol, want het is wel een beetje (te) heet. De volgende 2 uur brengen we heerlijk liggend door met een uurlange massage gevolgd door een modderbehandeling van een uur(ze hebben hier speciale modder vanwege de thermale activiteiten)..... heerlijk :). Als we klaar(en weer helemaal wakker) zijn, is het tijd om ons weer om te kleden en de Spa te verlaten. Aan meer doen, als Italiaans uit eten, een gezichtsmaskertje om alles af te ronden en met een boekje op bed liggen, komen we na al deze inspanningen niet meer toe ;-).


Zaterdag 1 oktober
Het is weer eens tijd voor Estel om te gaan hardlopen en gelukkig ligt vlakbij het Redwood bos. Ze komt er alleen achter dat de gekozen 7 km bijna alleen maar uit heuvels en trappen bestaat, dus het wordt meer een krachttraining ;-). De geplande 45 minuten loopt dan ook al snel uit naar 75 minuten.

Corné is bij terugkomst druk met de laptop want die heeft allerlei erge “errors” en de laptop wil niet veel meer doen. We besluiten om daar vanavond maar verder naar te kijken. We willen namelijk weer verder rijden en verlaten Rotorua na een bezoek aan onze favo supermarkt ´New World´.We rijden naar de noordkust en zien een klein stukje van de Bay of Plenty. Vandaag rijden we een deel van de Pacific scenic route op weg richting het schiereiland Coromandel. Vanwege de matige temepratuur en bewolking lunchen we maar weer eens in de auto. Als we de lunch ophebben, brengen we een bezoek aan Shakespeare’s Cliff. Hier heb je een prachtig uitzicht op Mercury Bay. In de 18e eeuw is Cook hier voor anker gegaan, om zijn positie te bepalen aan de hand van de planeet Mercurius, die op dat moment voor de zon langs ging (zo, hebben jullie direct weer een leuk weetje ;-).

Hoewel we beide niet heel veel zin hebben in een wandeling, vanwege bewolking, druppels en wind, besluiten we toch om de trip naar Cathedral Cove te gaan doen. Er staat 45 minuten heen en terug voor, niet echt gek als je kijkt naar het aantal heuvels in de route. We zijn bij aankomst op het eindpunt erg blij dat we toch zijn gaan lopen, want het is er echt heel mooi. Er zijn 2 kleine baaitjes, afgescheiden door een boog van rots, uitgesleten door de zee en wind.... net als in de piratenfilms :). Gelukkig is het droog en zelfs af en toe een beetje zonnig dus we (Estel) zijn een tijdje zoet met foto’s maken. We maken op de weg terug ook nog een korte detour en hebben zo’n beetje 500 treden geteld onderweg, dus met de knie van Corné gaat het echt stukken beter. Het is al laat op de middag, maar we maken toch tijd voor een kort bezoek aan Hot water beach. Hier kun je bij eb een gat in het zand graven en dan loopt hij vol met warm tot zeer heet water uit de grond. Wij hebben ons gezien de regendruppels en bewolking vermaakt met het kijken naar al die mensen in hun Duitse kuil :) en het bij pootje baden gehouden.

Nadat we een motel in Whitianga hadden gevonden,was het tijd om de laptop te onderzoeken. En de foutmeldingen waren erg eng, varierend van een deels kapotte harde schijf tot een fout in allerlei (opstart)bestanden. Na enig puzzelen en kort zoeken op internet (wat wel ging dankzij onze Wifi dongel van Vodafone ;-)bleek het, zoals Corné al vermoedde, een virus (voor de liefhebbers een Trojan horse/malware) te zijn.
Omdat we vervolgens de hele avond bezig waren om het probleem zover het ging te herstellen, is Estel Thais eten gaan halen. Hoewel we de laptop weer kunnen gebruiken, blijft het virus hardnekkig terugkomen, dus dat wordt morgen verder puzzelen.


Zondag 2 oktober
Hoewel het gisteren meeviel, wordt ook voor vandaag weer nat weer voorspeld. We doen dus rustig aan en maken op de kamer weer een zelf ontbijt met onze laatste eieren enzo. We kunnen vanmorgen kiezen uit een route langs de kust of door het binnenland en kiezen voor het laatste, want gisteren hebben we weer even genoeg kust gezien :). We rijden over de gravelroad “309” en merken dat er niet voor niets allerlei borden aan het begin stonden ... bochten, steile stukken, smalle delen, nog meer bochten en soms zelfs maar 1 baan voor 2 richtingen langs de berg... kortom een leuke weg :). Onderweg komen we langs een waterval, waar Corné verrast wordt door de volgende opmerking van Estel: “Ik hoef echt niet naar het uitzichtspunt op de waterval te lopen hoor, want ik heb er wel even genoeg gezien” ??? :). Ook zien we een aantal reuze Kaori bomen en veel bos. Terug bij de kust rijden we even Coromandel town in, voor we het schiereiland langs de andere kant weer afrijden via een slingerweg met links bergen en rechts de baai. Ook vandaag valt er gelukkig weer geen echte regen,dus dat valt al weer mee. We verlaten rond het middaguur Coromandel en beslutien om direct door te gaan naar Matamata... dit is bekend van?..... juist: Hobbiton, het dorp van de kleine mensjes uit Lord of the Rings. Nadat we even hebben moeten zoeken, door een geschreven en zeer vage routebeschrijving, hebben we het toch gevonden.
Als we de tickets kopen (het is een commerciele plek, gelegen op het land van een hele gelukkige boerenfamilie ;-) moeten we ook tekenen voor geheimhouding. Het hobbitdorp, wat na het filmen van de 3 LotR films grootendeels was gesloopt en dus tot voor kort maar voor een deel te zien was, is nu door de filmmaatschappij weer helemaal opgebouwd (incl. bloemen en plantnen enzo) voor het filmen van de films “de Hobbit 1 & 2”. We kunnen dus door de geheimhouding niet veel vertellen en geen foto’s laten zien, maar er valt wel veel meer te zien en geloof maar: het was super mooi en echt helemaal zoals je in de LotR films hebt kunnen zien. Erg interessant dus als je van de films hebt genoten:). Aan het eind van het programma is er nog een onderdeel, namelijk schapen scheren en lammetjes voeren met de fles, en ja uiteraard was Estel even schapenmoeder ;-). Naast de Hobbiton set lopen er ook nog een kleine 6000 schapen op het land van de boerenfamilie....

Na de 2 uur durende rondleiding, rijden we ’s avonds door naar Hamilton. Dit blijkt slecht gepland, want we komen terecht in het spektakel rondom een wedstrijd van de Rugby Worldcup, Wales tegen Fiji. Hoewel het een best grote stad is, zien we bij bijna alle accomodaties het “no-vacancy” bord... maar het geluk is weer eens met ons en binnen 10 minuten hebben we een prima kamer gescoord! :)

Als we uit eten is het ook weer erg druk op straat. We gaan voor de verandering eens (Midden) Oosters eten ... heel apart, er zitten hier best veel mediterraans/oosterse restaurants. Enige verkalring die wij kunnen bedenken is de overvloed aan schapen ;-)


Maandag 3 oktober
Het slechte weer is helaas eindelijk echt gekomen, het giet op onze laatste dag hier! En omdat het vooruitzicht is dat dit zo zal blijven gaan we maar winkelen. Gelukkig heeft Hamilton de grootste Mall van Nieuw-Zeeland. Hier brengen we dus een paar uur door, Corné kan zelfs nog even naar de kappen en Estel kan weer niet uit Kathmandu blijven. Omdat we al behoorlijk tegen overbagage aanzitten, hebben we maar direct een paar kg opgestuurd naar huis dat over 2 tot 4 weken aankomt. :).

Aan het begin van de middag zijn we een stukje doorgereden richting Auckland en hoewel het nog vroeg is direct ingecheckt in het motel in Pukekohe, op ruim een half uur rijden van het vlegveld. Het is toch geen weer om iets buiten te doen en nu hebben we alle tijd om rustig alles uit te zoeken en de tassen in te pakken voor vlucht van morgen. Als we bellen met Hertz, om te vragen of we iets later de auto in kunnen leveren dan 9 uur (we vliegen namelijk pas op 14 uur), komen we er achter dat ze ons niet op het vliegveld maar in het centrum verwachten . Oeps dus en maar goed dat we gebeld hebben, anders waren we veel tijd kwijt geweest morgen. Gelukkig was het geen probleem om dit nog aan te laten aanpassen :).
Na het nodige uitzoekwerk en opruimen, hebben we lui een boek gelezen en maar weer eens een tijdje foto’s uitgezocht. Inmiddels hebben we (na al 70% van de fotos weggegooid te hebben) zo’n 150 Gigabite aan foto & filmmateriaal (HD filmpjes en RAW fotos zijn groot) verdeeld over 2 externe hardeschijven . Na een hapje eten in de stad is het tijd voor een bubbelbad om het af te leren ;-)


Dinsdag 4 oktober
Vanmorgen is het tijd om de laatste spullen in te pakken en alles in de auto te laden. Na ons laatste ontbijt hier, gaan we richting het vliegveld van Auckland. Bij aankomst leveren we onze auto weer in en checken we in. Het gaat vlot en ook hebben we weer eens nooduitgangstoelen met lekker veel beenruimte. Bij de douane vragen we om een vertrekstempel voor in het paspoort, maar hij vertelt ons dat ze die niet meer hebben. Voor we iets kunnen zeggen, loopt hij echter zijn hokje uit en vraagt ons om even te wachten, hij gaat kijken of er nog ergens één is. En ja hoor, een minuut of 5 later komt hij lachtend terugopen en hebben wij een (redelijk uniek) stempel :). Kortom, geheel in stijl zoals we Nieuw-Zeelandse mensen hebben leren kennen. Overvriendelijk en zeer behulpzaam!

Het wachten op de vlucht brengen we in de winkels door en ook kunnen we dankzij de dongel nog lekker internetten.

Bij gate 9 begint vervolgens de volgende etappe van de reis: op naar Fiji :). Hopelijk gaat het weer daar nog wel iets beter worden, maar jadat zien we dan wel .... en voor nu:


Kia ora van boven de Pacific en tot over 2,5 week!