Etappe 8: De oostkust van het zuidereiland

Zaterdag 3 september
We zijn gisteren dus aangekomen in Nieuw-Zeeland en hebben een kort stukje naar Woodend boven Christchurch gereden (zie vorige blog). We reizen hier per auto en dus zal de dag de komende weken vaak starten met het inpakken van de spullen in de auto. Om dit een beetje makkelijker te maken delen we 1 grote tas (koffer), alle zomerspullen e.d. hebben we voorlopig toch niet nodig ;-) en kunnen in de auto blijven. Na het inpakken, zijn we naar Rangiora gereden voor wat inkopen, zoals een koelbox, drinken enz. Op advies van de moteleigenaar, zijn we bij een nieuw tentje (soort bakker) gaan ontbijten en dat was echt top. Lekker begin van deze mooi dag en ook het weer helpt mee, het is strak blauw en al gauw loopt het kwik op naar zo’n 15 graden. Vandaag gaan we naar Hanmer Springs, een rit van rond de 150 km.

Onderweg hebben we een paar korte stops gemaakt voor uizichtpunten, maar al tegen de middag waren we op onze bestemming. We hebben nog geen accomodatie, dus eerst naar de VVV (heet hier I-site en is erg goed) om informatie in te winnen. We hebben al een aantal voorkeuren uit diverse gidsen en van internet, maar die blijken allemaal vol. Geen nood, er blijken nog een aantal opties te zijn en we kiezen uiteindelijk voor luxe, we verblijven in een 4**** appartement, the St James. Omdat we nog niet in kunnen checken, gaan we eerst maar even door het stadje wandelen, wat winkels in en uit en daarna lunchen. Heerlijk op het terras in de zon, er lopen zelfs mensen op slippers en in korte broek door dit wintersportdorp :).

Als we inchecken blijkt dat we geen verkeerde keuze hebben gemaakt, het appartement is prachtig en ruim, met een aparte keuken/woonkamer met echt alles wat je maar kunt bedenken erin, slaapkamer en grote badkamer met een spabad voor 2 personen. Ook kunnen we gratis kleding wassen, dus dat eerst maar doen zodat het kan drogen... en het is hard nodig :)! De tijd om te wachten op de wasmachine en droger brengen we op ons balkon met uitzicht op witte bergtoppen door. Daarna is het tijd om de hotsprings te bezoeken, hier staat Hanmer Springs namelijk om bekend. De hotsprings is een complex met zwembaden, glijbanen en een grote spa, maar wij zijn hier voor de 12 verschillende thermale baden. Deze hebben elk een andere temperatuur (tot 41,5 graden) en ook verschillende samenstellingen. We hebben hier heerlijk 1 ½ uur in rondgedobberd.

We eten ’s avonds bij de Italiaan in het stadje en derest van de avond brengen we door in het spabad op de kamer en op het grote en zachte bed met een boek. Heerlijk relaxt!


Zondag 4 september
We moeten helaas al weer afscheid nemen van alle luxe, want we gaan vandaag naar Kaikoura om walvissen te spotten. Na het inpakken en ontbijt in het dorp, vertrekken we richting de kust voor een rit van weer een kleine 150 km. We kiezen voor de toeristische route, die ons over een gravelroad, door prachtige landschappen en over veel heuvels voert. Door de vele stops onderweg moeten we bijna nog haasten om op tijd te zijn voor de tour (al geboekt), maar gelukkig hebben we zelfs nog tijd voor een lekker broodje.

De walvistour begint met een video over de veiligheid aan boord en voor we de bus instappen wordt gevraagd of er mensen nog een pil tegen zeeziekte willen, want er is een behoorlijke golfslag. Wij kijken nog een beetje verwonderd, want er staat bijna geen zuchtje wind en het is strak blauw, maar goed..... wij nemen onze eigen pillen in en voor de zekerheid ook maar mee. We gaan met de bus naar de boot, een redelijk grote catamaran en gaan binnen zitten, dit is verplicht tijdens het varen met grote snelheid. Terecht blijkt, want de haven uit gaat het door de branding met hoge golven en eenmaal op zee .... uhm de stille oceaan dus, blijken de golven te groeien naar een meter of 5. Indrukwekkend, maar we zijn blij met onze pillen :). Sterker nog, we moeten hard werken om niet alsnog ziek te worden en kijken vooral naar de horizon i.p.v. de getoonde film. Voor we op de eerste plek aankomen, besluiten we om nog maar een pil te nemen .
De walvissen die hier vaak gezien worden, zijn “Sperm whales” ofwel potvissen en het “spotten” gaat anders als met de bultruggen in Hervey Bay. De potvissen jagen een uur lang op een kilometer en meer diepte en komen dan boven om een paar minuten lang adem te halen voor de volgende duik naar de zwarte diepte. Met een hydrofoon worden ze gezocht en als ze bovenkomen, vaak op 2 tot 3 km afstand, trekt de boot er een sprintje naar toe. Tijdens het wachten kunnen we heerlijk buiten staan om diep frisse lucht in te ademen en de horizon te bewonderen :). We voelen ons bij vlagen weer wat beter en zien 2 zeeleeuwen en verschillende soorten albatrossen. Na een poosje is het raak en de uitkijk spot een fontein op 2 km voor de boot. Iedereen moet vlug naar binnen en de boot sprint er heen. En dan staan we oog in oog met een gigantische potvis, nou ja we zien een deel van zijn rug en soms zijn kop, de rest van de 15 – 18 meter is onder water. Na een paar minuten horen we dat hij weer gaat duiken (de bemanning kan dit herkennen) en de camera’s gaan overal klik-klik-klik, want bij de duik komt de staart altijd compleet boven. Na weer wat dobberen en korte stukjes varen, wordt de volgende gespot en sprinten we er weer heen met de boot. Inmiddels voelen we ons redelijk goed vooral dankzij de sterke pillen, en de foto’s en filmpjes lukken dit keer beter :). Nadat deze potvis ook ondergedoken is, gaan we weer terug naar de haven, waarbij we onderweg nog een spannend momentje hadden, toen we voorover over een grote golf doken en de boot behoorlijk voorover op de punt kwam te staan. Maar dat liep goed af en we haalden de kust, zonder de vissen te voeren, wat niet al onze medereizigers ons konden nadoen ;-)

We nemen een korte pauze op het kiezelstrand, met fantastisch uitzicht op de baai met daarachter witte bergtoppen. Vervolgens rijden we nog een stuk langs de kust omlaag, omdat we dan morgen een minder lange rit voor de boeg hebben. ’s Avonds slapen we in een redelijk hotel aan de weg, waar we ook eten en vroeg gaan slapen.


Maandag 5 september
We zitten vroeg op de weg zonder ontbijt, want we weten al waar we willen ontbijten: een uurtje naar het zuiden en precies op onze route ligt het tentje waar we zaterdag van een heerlijk ontbijt hebben genoten. Na de pitstop nemen we een lange scenic route, Route 72, dielangs de zuidelijke Alpen naar het zuiden loopt. Rechts continu bergen met witte toppen en links wisselende landschappen, maar vooral veel schapen en koeien. Wat we ook regelmatig zien, zijn hoge hekken rondom weides en daarin lopen ..... herten en veel ook! Daarnaast hebben we ook al op een aantal plekken lama’s en alpaca’s gezien in weides.
Het oorspronkelijke reisdoel vandaag is Twizel, aan de oostkant van Mount Cook. Bij een bezoek aan een VVV kantoor onderweg, wordt onze aandacht echter getrokken naar Lake Tekapo, waar we langs komen.Je kunt hier allerlei dingen doen, waaronder paardrijden en daar heeft Estel wel zin in. Na een rit over afwisselend bergwegen en enorme bergvlaktes, komen we aan bij dit prachtige meer en gelijknamige dorp. We besluiten eerst bij de paardrij locatie te kijken, maar helaas hangt daar een bord bij de oprit met: “closed for winter” . Na een bezoek aan het VVV, waar een vriendelijke, maar veel te langdradige dame ons meer dan genoeg vertelt over het dorp, gaan we op zoek naar accommodatie.
De 1e keuze op onze lijst is vol en de 2e blijkt dicht, maar gelukkig zien we dat daarnaast een boutique chalet zit. Boven ons geplande budget, maar wel helemaal fantastisch. We zeggen dan ook ja tegen de studio met groot bed, keukentje, mooie badkamer, maar bovenal zicht op het meer vanaf het balkon en uit de kamer. We kunnen bovendien gratis gebruik maken van 2 aanwezige mountainbikes, dus dat scheelt weer :). De eigenaars blijken Zwitsers te zijn, die ca 25 jaar geleden zijn geëmigreerd naar NZ. Met de fietsen gaan we op pad om mooie plaatjes te schieten van de kennelijk bekende kerk op de oever van het meer en later van de zonsondergang. Heerlijk fotogeniek allemaal hier! Het eerste incident van vandaag met de camera doet zich voor: we zijn het cameravoetje kwijt, wat in het statief hoort. Wij maar teruggefietst om te zoeken, want bij de laatste stop vanmiddag hadden we hem nog. Hij loopt goed af, hij blijkt gelukkig los in de kofferbak van de auto te liggen :).
Na de zonsondergang krijgen we honger en besluiten we om toch uit eten te gaan. We vinden een boven verwachting leuk en modern restaurant, waar we goed worden geholpen en heerlijk eten krijgen, met een leuke draai aan de gerechten. Na het toetje is het tijd om de fietsen op te zoeken voor de terugrit. Bij de buitendeur valt ineens de camera met een harde klap op de grond (spiegelreflex).... stress ! Gelukkig valt de schade nog redelijk mee, de polarisatiefilter heeft de klap opgevangen en kunnen we afschrijven. Dat wordt dus shoppen voor een nieuwe, maar liever een paar tientjes dan een hele nieuwe camera of lens! Terug in onze studio is het weer tijd om de foto’s uit te zoeken en Estel vermaakt zich ook prima met de dikke stapel fotografieboeken die er liggen ;-).


Dinsdag 6 september
Als Estel terug is van het hardlopen, gaan we (ondanks dat het niet zo warm is) ontbijten op het balkon in het zonnetje, met prachtig uitzicht :). Onze eerste stop is al na een paar minuten, bovenop de berg naast het meer, waar een sterrenobservatorium staat (met één van de beste telescopen ter wereld). Het uitzicht op het meer en de omgeving is prachtig, je kunt zelfs het puntje van Mount Cook achter ander bergen zien, 50 km verderop.
Na deze eerste stop rijden we langs nog een groot bergmeer, Pukaki Lake, waar overheen je een mooi zicht hebt op Mount Cook (de hoogste berg van NZ). We rijden door naar Twizel, wat erg klein is, dus we zijn blij dat we in Lake Tekapo hebben overnacht. Vanaf hier rijden we weer terug richting de oostkust langs opnieuw sterk wisselende en mooie landschappen. We stoppen in Oamaru, voor een bezoek aan de camerawinkel en daar kunnen we voor een redelijk goede prijs een nieuw polarisatiefilter kopen. Na deze stop is het maar een klein stukje naar Moeraki, waar de beroemde Moeraki boulders op het strand liggen. Deze boulders zijn perfect ronde stenen van soms wel bijna 2 meter doorsnee, waarvan er tientallen redelijk dicht bij elkaar liggen. We hebben hier weer lekker plaatjes kunnen schieten ;-). We schieten vandaag lekker op, dus besluiten we om door te rijden naar Dunedin. We vinden een leuk motel in het centrum, waar we voor de verandering maar weer eens zelf koken. Het wordt kant en klare pasta met wat extra ingredienten.


Woensdag 7 september
Vanochtend vroeg eerst even met het thuisfront gebeld. Ook voor NZ hebben we nu een telefoonkaart waarmee we voor 3 ct per minuut naar huis kunnen bellen. Snel wat ontbeten en op pad richting de steilste straat ter wereld ‘Baldwin street’, aldus het Guinness world record book, met ruim 35% best wel stijl :). Vervolgens naar de fotowinkel gereden om voor de camera een grijsfilter te kopen. Dit filter moet overbelichting bij lange sluitertijden (zoals bij het maken van een ‘zijde waterval’ foto) voorkomen. Meteen nog even bij de outdoor shop gestopt en daar handschoenen voor Estel d’r koude handjes meegenomen. Vanmorgen bezoeken we Otago Peninsula. De weg vanuit het centrum van Dunedin op sommige stukken stijl en niet geasfalteerd, maar met geweldige uitzichtpunten. De wind vanuit Antartica, de oceaan, het weer en het feit dat we toch op een redelijke hoogte waren, zorgde voor een stormachtige wind. Bij het eerste uitkijkpunt waaide Corné bijna uit zijn vest, waarna hij besloot om dan maar even geen bikkel te zijn en bij volgende stops toch maar een jas aan te doen. We hebben veel schapen met lammetjes gezien en besloten om binnenkort, vanuit een farm, zo’n beestje van dichtbij op de foto te zetten.

Op het eind van het schiereiland bevindt zich het visitorscenter waar vandaan de tours naar de Albatros kolonies worden georganiseerd. We konden direct aansluiten bij een tour en hebben vanuit een observatorium de jonge albatrossen die op hun nest zaten bekeken. De aankomende dagen zullen deze albatrossen het nest verlaten om vervolgens 4 jaar niet aan land te komen. Albatrossen kunnen volledig in hun behoeften voorzien vanuit de zee. Ze drinken zelfs zout water! We hebben een aantal Albatrossen zien rondvliegen en daarnaast nog veel andere vogels. Een albatros heeft een spanwijdte van 3 meter!
Na de vogeltjes zijn we heel slecht bij MacDonalds gaan lunchen, waarna we door zijn gereden richting de Scenic south route. Deze route leidt je langs natuur en bezienswaardigheden. Bij een informatiecenter hebben we besloten om te overnachten in een farmstay waar ze schapen, koeien en herten fokken en veel jonge dieren hebben:). De boeren van de farmstay, gingen uit eten waardoor ze ons uiterlijk 17:45 konden ontvangen. Dit gaf ons 1 uur om onderweg naar de farmstay Nugget Point te bezoeken. Wel wat krap, maar te doen aldus het VVV. Hier hebben we een oude vuurtoren bekeken en vervolgens naar een strand gelopen waar de yellow eyed pinguins aan land komen. We hadden nog maar 5 minuten om deze pinguins te bekijken en achtten de kans dat we ze zouden zien, klein. Het geluk bleek weer aan onze kant te staan;-) want we hebben er 2 aan land zien komen! Geweldig hoe die beestjes kunnen waggelen en springen:). Nadat deze vogeltjes hun holletje in waren gewaggeld, zijn we snel vertrokken richting de farmstay waar we absoluut te laat aan zouden komen. Bij de farmstay uitleg gekregen over het gebruik van het gehele huis! Jaja, zelfs de woonkamer met openhaard (heerlijk met deze kou) staat ons ter beschikking.
Vlak bij deze farm is een mooie waterval. Echter, na deze drukke dag besloten we om even een blik op de lammetjes te werpen, snel wat noodles klaar te maken en ons in te lezen voor de komende reisdagen. Donderdagochtend mogen we lammetjes met de fles te eten geven;-) Wat een feest! En oja....ze hebben ook kleine kalfjes!!! Estel d’r dag kan morgen niet meer stuk.


Donderdag 8 september 2011
We werden wakker en ja hoor... een natte wereld. Vanochtend startte direct na het ontbijt de rondleiding over de Farm. Allereerst zijn we bij het lammetje gaan kijken wat mogelijk bijgevoerd dient te worden. Helaas voor Estel hoeft dit niet omdat een ander schaap het lam geadopteerd en voedt. Maar niet getreurd, de boer drukt het arme lam zo in Estel haar armen voor een knuffel ;-). Vanuit de auto hebben we vanaf een redelijke afstand de herten en de koeien waaronder het kalfje bekeken. De dieren zijn schrikachtig en laten je slechts tot op grote afstand naderen. Goede fotos waren door zowel de afstand als regen niet te maken. We hebben wel een aardig beeld gekregen van het reilen en zeilen binnen de farm.
Na de tour zijn we direct naar de Purakaunui Falls gereden om het nieuwe grijsfilter te testen. Conclusie: werkt prima!. Vervolgens nog naar de Matai falls gereden. Bij Curio Beach ligt in de oceaan een “petrefied forrest” wat vanaf een viewpoint goed zichtbaar is. Dit bos is door vulcanische as in het verleden versteend. We besloten om wat over het strand te wandelen, om te genieten van een geweldig uitzicht van exploderende golven op de rotsen . Onderweg werden we door andere touristen (het is hier uitgestorven, dus bijzonder dat we andere mensen tegenkwamen) gewezen op een tweetal pinguins die zich in de bebossing op het strand schuil zouden houden. Natuurlijk spotte Corne op het strand al snel de pinguins en hebben onze beide cameras weer overuren gedraaid;-). Over de gladde rotsen zijn we naar de branding gelopen waar de golven kapotsloegen op de rotsen. Een geweldig gezicht. Helaas is Corne op de terugweg flink uitgegleden en loopt nu mank met een dikke knie. Hopelijk is dit met enkele dagen weer genezen ivm het geplande snowboarden . Als afsluiting hebben we onderweg Waipapa point bezocht, waar we een geweldige vuurtoren en een paar zeeleeuwen van dichtbij hebben kunnen bekijken.
Onderweg naar Invercargill snel wat gelunched en in de stad een groothoeklens voor de spiegelreflex gekocht. De vergezichten zijn zo overweldigend, die willen we goed vast kunnen leggen ;-).
In Riverton hebben we een B&B gevonden met uitzicht op het strand en een lekker groot bad;-). ‘s Avonds zijn we snel wat gaan eten in de enige eetgelegenheid die we konden vinden ‘de kroeg’. Heerlijk oudbollige inrichting, maar het eten was oké.


WILDLIFE METER voor Nieuw-Zeeland:
Albatrossen: 10
Potvissen: 2
Fur-seal: 2
Zeeleeuw: 7
Pinguins:
• Geeloog 4